Μια κρεμάμενη μάσκα από ορατούς αλλά και αόρατους δεσμούς…
μες στο σκότος φέγγει,
φεγγοβολά…
από το ίδιο της το φως αντανακλά!
Είναι αυτό που αναζητάς … Ή δεν είναι;
Τι ζητάς;
Μια σκέψη να γίνει αλήθεια..
Να την ακολουθάς σιωπηλά…
να την ποθείς… να την αγαπάς…
να αποκτήσει σάρκα και οστά.
Φεγγοβολή και από το ίδιο της το φως αντανακλά…
Μια μάσκα… που κοιτάς;
Είναι ο Ήλιος…
Η Σελήνη…
Το φως της γνώσης…
Της ηρεμίας η σπίθα…
Μια σπιθαμή παλάμη, που κλείνοντας αυτή…
εσένα κρατά!
Ένα μοναχικό λουλούδι,
άνθρωπος να γίνει με το άνοιγμα της…
Voila!
Η μαγεία της ζωής αντικαθιστά την απορία,
δεν τη λύνει, απλά τη ντύνει…
κλωστές χρυσαφιές … πλεγμένες με προσοχή,
κέντημα κόκκινο σκουφί,
μακρινό συγγενικό πρόσωπο είναι αυτό…
μια κοκκινοσκουφίτσα στο στόμα του λύκου.
« Δοντάκια χαλασμένα…», του λέει!
« … πρόσεχε, θα πέσουν και θα πονάς μετά! »
Ο λύκος την μάσκα του βγάζει
είναι άνθρωπος και αυτός θυμωμένος,
οργισμένος αλλά και θλιμμένος…
« Τι θέλεις; », της απαντά
« Τίποτα! »
Παλάμη που κλείνοντας αυτή…
εσένα κρατά!
Ένα μεγάλο αγγελούδι,
φτερά να αποκτήσει με το άνοιγμα της…
να πετάξει ψηλά…
Voila!
Κόβει η μαχαιριά!
Λάθος έκανε και πάλι…
Χα…χα…χα
« Δεν θα με πιάσεις… Που να σκάσεις!
Στην ομοιότητα τα αντίθετα δώσε…
και να’ σαι πάντα καλά!
Άντε γεια! »
Παλάμη που κλείνοντας αυτή…
μια κρεμάμενη μάσκα κρατά…
από ορατούς αλλά και αόρατους δεσμούς..
Ήλιος να γίνει στο άνοιγμα της…
Σελήνη..
Το φως της γνώσης…
Της ηρεμίας η σπίθα…
Μια σπιθαμή… παλάμη που κλείνοντας αυτή
την δική σου βροντά…
« Χάρηκα », σου λέει
μια σε παλεύει…
μια σε αγαπά…
μια σε χαϊδεύει…
μια σε χτυπά…
« Πιάσε το μαχαίρι…»
« Άδικα κοπιάζεις, είναι ήδη αργά! »
Αγάπη είναι με το άνοιγμα της…
Voila!!!
Heart’ Flower
Απρίλιος 2005
Lovepages 77 